Willem Frederik Hermans - De Donkere Kamer Van Damokles

Voor het lezen

Voordat ik het boek ging lezen dacht ik dat het boek de donkere kamer van Damokles ging over een boek met een speurtocht of iets in de richting van dat thema. Zulke boeken vind ik niet erg leuk, daarom had ik helemaal geen zin om het boek te lezen. Ik dacht dat het om een jongen zou draaien die met een vriendengroep allemaal verschillende avonturen zou gaan beleven en opeens iets mysterieus vond en dat toen de speurtocht naar de kamer zou beginnen. Uiteindelijk zou de persoon de kamer vinden, maar dan komt hij er niet meer uit en zit hij in de kamer gevangen. Hij wordt door zijn vrienden gered en ze vernietigen de kamer en dan leven ze lang en gelukkig. Ik dacht dus dat dit boek een soort sprookje was.

Informatie over de schrijver

Willem Frederik Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam en is overleden op 27 april 1995 in Utrecht. Willem Frederik Hermans wordt met Gerard Reve en Harry Mulisch gerekend tot de grote Drie, de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs.

Hij groeide op in een Amsterdams onderwijzersgezin. Zijn oudere zus Corry werd hem altijd tot voorbeeld gesteld, vooral door zijn vader, maar Hermans bleef in haar schaduw staan. Zijn vader zei hem dat hij niets kon en dat hij meer op zijn zus zou moeten lijken. Daarom haatte hij haar. Zijn zus is maar 21 jaar geworden, omdat zei zelfmoord had gepleegd samen met zijn neef die eigenlijk een geheime relatie had met Corry. Ze pleegden zelfmoord, omdat de Duitsers binnenvielen en ons land innamen.

Hermans werkte na de Tweede Wereldoorlog mee aan verschillende literaire tijdschriften, onder meer aan Criterium en Podium. Hierin werden delen van zijn eerste romans gepubliceerd die veel stof zouden doen opwaaien in het Nederlandse literaire wereldje en daarbuiten. Tijdens de oorlog experimenteerde hij al veel met zijn drang tot schrijven. Hij trouwde op 4 juli 1950 met Emmy Meurs, een Surinaamse vrouw. Hij kreeg in 1955 een zoon kreeg (Ruprecht). In 1952 werd hij vervolgd wegens een passage in het boek, Ik heb altijd gelijk. Die zou beledigend zijn voor het rooms-katholieke volk van Nederland. Er volgde echter vrijspraak, omdat het om een uitspraak van een romanpersonage ging en niet van Hermans zelf.

Daarnaast werd Hermans bekend doordat hij de filosoof Ludwig Wiggensteinn bij het Nederlandstalige publiek introduceerde; hij vertaalde diens boek Tractatus Logico-Philosophicus.

In 1977 ontving hij in Brussel uit handen van de Belgische koning Boudewijn de Prijs der Letteren. Hermans zag dit als de belangrijkste en meest eervolle bekroning van zijn werk.  Dit voelde voor hem ook als een blijk van waardering van zijn geliefde België. Als kenner en liefhebber van de Franse taal en cultuur voelde hij zich in het Bourgondische België altijd erg thuis.



De foto’s

Ik vind dat de sigarenwinkel goed bij de donkere kamer van Damokles past, want Henri zijn vader is de eigenaar van een sigarenwinkel. Henri neemt die later overneemt. Ik vind dat een kamer waar foto’s worden ontwikkeld bij het verhaal past, omdat hij daar veel mee heeft gedaan daar hij kreeg hij weer een doel in zijn leven en het boek draait daar ook om dus daarom past dat er heel goed bij vind ik. De derde foto past goed bij het verhaal omdat Henri heel erg op iemand lijkt en diegene is veel stoerder als hem en dat vind ik een heel belangrijk aspect van het boek.

Het motto

in het motto van het boek wordt precies verteld waar het boek over gaat en dat vind ik heel goed. Het sluit ook aan bij de thema’s die gebruikt zijn in het boek. Als je alleen het motto hebt gelezen, heb je al een beeld waar het boek over gaat. Ik vind het heel knap dat je in een heel kort stukje toch al de rode draad van het verhaal verteld kunnen hebben.



Titelverklaring

De titel heeft te maken met de donker kamer waar Henri zijn foto’s ontwikkelde. En de foto’s die hij maakt hebben al veel te maken met het lot dat Henri staat te wachten.



De lofrede

De donkere kamer van Damokles is een van de betere literatuurboeken in Nederland. Dat is te danken aan Willem Frederiks Hermans. Willem Frederiks Hermans heeft het verhaal zo verteld dat als je begint met lezen je niet meer kunt stoppen. Dat is heel knap en goed van Willem Frederik Hermans.

Ik vond het heel leuk om te zien hoe Henri verandert in het verhaal. Een lelijke jongen zonder doel heeft opeens weer een doel en alleen om fotorolletjes te ontwikkelen.

Ik vond dit een hele spannende roman en raad iedereen aan om het boek te lezen, want als je naar de titel kijkt krijg je een hele verkeerde indruk van deze roman. Ik verwachte nooit dat dit zou gaan gebeuren en dat het boek zoveel spanning met zich meebracht. Als je dit boek leest zet het jezelf ook aan het denken met wat voor dingen je zelf bezig bent en waarom je die dingen doet. Dat is een kunst van het schrijven om de lezers aan het denken te zetten en dat zijn echt de verdiensten van Willem Frederiks Hermans.

Ik raad dus iedereen aan om dit boek te gaan lezen, want het is een heel spannend boek en alle elementen die een boek moet hebben komen er in. Dat komt door de actie en de spanning in het verhaal. Als je geen zin hebt of geen tijd hebt om het boek te lezen moet je minimaal een samenvatting of recensie hebben gelezen, want dit boek moet je gewoon gelezen hebben. Er zijn zoveel dingen die op de werkelijkheid zijn gebaseerd dus je ziet jezelf er ook een beetje in terug. Ik hoop dat ik jullie allemaal heb gemotiveerd om het boek de donkere kamer van damokles te gaan lezen.