Ik verwachte dat Harry Muslisch een hele saaie schrijver was voor de jeugdige lezers, omdat Harry nogal oud is. Maar dat bleek niet zo te zijn de stijl sprak me erg aan en daarom heb ik ook een boek van Harry Muslisch uitgekozen om te gaan lezen.
Informatie over de schrijver + ander geschreven werk van Harry Muslisch:
Ja ik zie een verband tussen de auteur en 1 van de thema’s en dat is oorlog. Harry Muslisch is opgegroeid in de 2e wereldoorlog. Het verhaal dat hij schrijft gaat ook over iemand die in de 2e wereldoorlog is opgegroeid.
Het verband tussen de auteur en de hoofdpersoon is dat ze allebei zijn opgegroeid in de 2e wereldoorlog.
Er komen geen actuele onderwerpen aan bod in dit verhaal. Dat komt doordat het verhaal gaat over iets dat circa 60 jaar geleden gebeurd is. Het is wel de realiteit waar Harry Muslisch over schrijft, want dit soort dingen zijn echt gebeurd in de 2e wereld oorlog en het is natuurlijk vreselijk om een oorlog mee te maken. Hij heeft deze dingen ook zelf meegemaakt, want hij is zelf opgegroeid in de 2e wereldoorlog dus hij weet precies hoe het er toen aan toe ging in de 2e wereldoorlog. Je gaat ook wel zelf nadenken over de dingen die in het boek staan, omdat er zoveel mensen zijn gestorven in de 2e wereldoorlog en dat dit voor zoveel politieke kwesties heeft gezorgd zoals wie heeft de schuld en waarom is het gebeurt dat heeft Harry Muslisch goed verwoord.
Het verhaal is heel erg makkelijk geschreven en dat sprak mij erg aan, want ik snapte zo alles wat er werd gezegd. Doordat het zo makkelijk leesbaar was ging je er ook heel snel doorheen. De situaties die aan bod komen in het verhaal zijn ook heel herkenbaar, omdat je weet wat voor dingen er zijn gebeurd in de 2e wereldoorlog en dat is dan goed verteld in het boek De Aanslag.
Ik vind dat de auteur het verhaal nog spannender had kunnen maken door bijvoorbeeld meer over de ervaringen in de oorlog te vertellen.
De auteur had ook nog in zijn boek kunnen verwerken dat de hoofdpersoon meedeed in de oorlog. Hierdoor wordt het boek spannender en is het niet voor alleen mij, maar ook voor meer mensen leuker om het boek te lezen.
Waarom legden jullie Fake neer voor ons huis en niet bij het bejaarde echtpaar Aerts? Het echtpaar had joden in huis vertelde Karin. Als ik Fake neerlegden voor het huis van de familie Aerts dan was de kans groot dat zei hun huis zouden gaan doorzoeken, op zoek naar joden. Anton loopt weer door met zijn zoon peter met de demonstratiestoet.
Toen Peter en Anton in de stoet meeliepen werd er van alle kanten geschreeuwd dat atoomenergie slecht was. Anton baalde ervan dat hij mee moest doen met de demonstratie, maar hij moest immers verplicht meedoen vanwege zijn kiespijn. Iemand riep: Anton, Anton, Anton! Anton draaide zich om en zag dat het Karin was. Karin ging naast Anton lopen en bleef zich verontschuldigen. Peter zei tegen Karin; ga nou toch weg Karin je hebt onze familie veel pijn gedaan dus donder op! Karin werd toen ook bozer en zei tegen Peter dat hij zich nergens mee moet bemoeien.
Anton werd boos en ging met Peter harder lopen en wou ontkomen van Karin, maar toen hoorde hij een schot en zag Peter voor zich neerzakken. Peter was neergeschoten door Karin. Anton rende achter Karin aan, maar die was in de menigte verdwenen. Hij bleef maar zoeken en zoeken en besloot toen bij zijn oude huis te gaan kijken. Eenmaal bij zijn oude huis ging hij kijken of Karin daar was maar die was er niet. Hij stond voor het graf van zijn ouders en toen werd er een pistool tegen zijn hoofd gezegd. Karin zei: Anton geen beweging of ik schiet. Anton maakte het niks meer uit, omdat hij niks meer had om voor te leven, zijn zoon was immers vermoord. Anton probeerde het Pistool van Karin af te pakken maar dat mislukte en Karin rende weer weg.
Anton rende haar achterna en haalde haar in bij het oude huis van de Familie Aerts. Anton pakte het pistool af en bond Karin vast aan een boom. Anton zei; waarom heb je Peter neergeschoten wat heeft hij jou misdaan? Karin zei; hij beledigd mij en daar kan ik niet tegen. Karin had een rare tik merkte Anton op. Anton wist dat Karin niet helemaal 100 procent was, maar dat ze zo gek was. Anton kreeg medelijden met Karin en maakte haar los. Karin bedacht zich geen moment en viel Anton aan. Anton rukte zich los en schoot Karin neer. Karin viel dood op de grond en Anton voelde zich slecht.
De politie was er binnen een minuut en pakte Anton op. Anton werd veroordeeld voor een gevangenisstraf van 6 jaar waarvan 4 voorwaardelijk. Anton werd meegenomen door de politie en ging naar de gevangenis.
