Recensie De laatkomer, Door Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst publiceerde dit boek in Mei, 2013. Ik vind De laatkomer een heel grappig boek. De dingen die gebeuren zijn vaak niet grappig, maar als er Bijv. een wasmand in plaats van een vuilniszak op de stoep gezet wordt kan ik daar in het verhaal best om lachen.

Het boek gaat over Désiré Cordier.  Hij doet zich voor als een demente man. Dit doet hij om van zijn strenge vrouw en om van zijn bestaan te ontvluchten. Het lukt Désiré Cordier om in een instelling voor seniele bejaarden te komen genaamd Winterlicht. 

Ik vond het jammer dat Désiré Cordier al opgenomen is in het het gesticht voor seniele bejaarden voordat het boek is begonnen. Ik had graag willen weten waarom Désiré Cordier opgenomen is in het gesticht voor seniele bejaarden en wat zijn vrouw allemaal heeft gedaan zodat Désiré Cordier geen andere oplossing kon bedenken om zijn vrouw te ontvluchten. Ik vind dat Dimitri Verhulst hier iets heeft laten liggen. Ik denk dat net zoals meer mensen zich zullen afvragen waarom Désiré Cordier is opgenomen in het gesticht voor seniele bejaarden.

Dimitri Verhulst schept wel een goed beeld van de ouderenzorg. Je ziet hoe verzorgers met demente ouderen omgaan en totaal niet rekening houden met de demente ouderen. Als excuus wordt er vaak gegeven dat de patiënt het toch niet meer beseft en dat daarom op de wijze gehandeld wordt die ze gebruiken. Later in het boek neemt Dimitri Verhulst het ook weer op voor de verzorgers en wat hij zegt, daar ben ik het ook mee eens. Hij zegt dat de verzorgers vaak onderbetaald worden en dat er niet genoeg verzorgers zijn om de ouderen te verzorgen.

Ik vond het ook een goed boek, doordat het in een grappige humoristische verteltrend wordt verteld. De hoofdpersoon(Désiré Cordier) vindt het ook heel leuk om op de manier hoe hij zich gedraagt wraak te nemen op zijn leven. Hiermee wordt bedoeld dat je je eigen leven moet lijden en dat je niet voor iets of iemand moet veranderen.
Eigen keuzes maken is het belangrijkst. In het boek wordt dit duidelijk gemaakt doordat de vrouw van Désiré het leven voor hem bepaald. Zo steekt Désiré na 50 jaar ook weer een sigaret op wat hij eigenlijk niet mocht van zijn vrouw. 

Ik vind de titel ook goed gekozen, De Laatkomer. Hiermee wordt bedoeld dat Désiré te laat is voor de echte liefde. Hij vindt de echte liefde pas in het gesticht voor seniele bejaarden. Daar komt hij zijn jeugdliefde Rosa weer tegen, maar dan is het al te laat om met haar een relatie te beginnen.


Aan het einde van het boek gaat Désiré toch twijfelen of hij de juiste keuze heeft gemaakt en of het het wel allemaal waard is geweest. En als hij dan bij de neppe bushalte ook nog geconfronteerd wordt met zijn leugen beseft hij dat hij niet meer terug kan.

Ik vind het boek de laatkomer van Dimitri Verhulst een aanrader, want het is een humoristisch boek en er wordt een goed beeld van de werkelijkheid geschept. Het is ook heel goed geschreven, zodat je het boek makkelijk kunt begrijpen. 

2 gezaghebbende recensies

 1) http://thomasdeveen.wordpress.com/2013/08/06/recensie-in-nrc-boeken-dimitri-verhulst-de-laatkomer/

 2) http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/254763/De-laatkomer.html  

Recensie Kaas, Door Willem Elsschot

Het was niet het idee van Willem Elsschot om kaas te schrijven. Willem Elsschot schreef het boek op aandringen van een goede vriend. Het boek is voor het eerst  gepubliceerd in 1933. Als je de voorkant van het boek ziet verwacht je niet dat je een leuk boek gaat lezen, maar als je de achterkant van het boek leest wordt je wel nieuwsgierig.

Deze roman wordt vaak ook wel een briefroman genoemd. Dit komt doordat de hoofdpersoon (Frans Laarmans) zich zo nu en dan tot de lezer richt, zodat het lijkt dat dit in plaats van een roman een briefroman is. Dit viel niet erg op tijdens het lezen door de spanning. Willem Elsschot laat hier zien dat je op een normale dag toch spannende dingen kunt beleven.

Het boek Kaas neemt ook veel verrassende wendingen. Ik dacht persoonlijk dat Frans helemaal binnen was en veel geld ging verdienen met de kaashandel. Dat Frans uit het niets stopt met de kaashandel kwam heel onverwachts. Dit was niet te voorspellen en dat zijn de verdienste van Willem Elsschot.

Het boek is af en toe wel moeilijk te volgen, doordat  het verhaal in het oud- Nederlands is geschreven. Het boek is ook 70 jaar geleden geschreven dus daarop kan je het boek niet gaan afrekenen.  Het valt niet veel op, omdat Kaas een grappig onderwerp is. Het is ook niet een alledaags onderwerp  is. Ik vind daarom Kaas een uniek boek, want ik ken geen ander boek die over de kaashandel gaat en daarom is het ook grappig.

Een  nadeel van het boek vindt ik persoonlijk het begin. Het begin is heel gedetailleerd verteld wat verder niets met het boek te maken heeft. Maar omdat die eerste 2 hoofdstukken verder niets met het verhaal te maken hebben. Daarom vindt ik dat jammer dat Willem Elsschot daar het verhaal mee begon. Het verhaal had beter kunnen beginnen met de ontmoeting tussen de hoofdpersoon (Frans Laarmans) en Meneer Schoonbeke, want daar gaat een groot van het verhaal over.

Wat ik een ander  nadeel van het boek vond is dat het verhaal maar uit één perspectief bekeken wordt. Dat is die van Frans Laarmans. Je weet alleen hoe hij zich voelt en waar hij over denkt. Je had het boek nog echter kunnen maken als je andere perspectieven van de andere personen  had verwerkt in het boek. Dan had je het verhaal nog levender gemaakt, want dan weet je niet alleen hoe Frans Laarmans zich voelt maar bijv. ook meneer Schoonbeke. Daar gaat het verhaal namelijk ook veel over. Dan had je het verhaal echt uit 2 verschillende perspectieven gelezen. Dan had je echt met 1 van de 2 personages kunnen meeleven en nu kon je je alleen in de situatie van Frans Laarmans inleven. 

Om tot een conclusie te komen vond ik dit een heel leuk en vooral grappig boek. Dit boek is weer is wat anders ten opzichte van de andere boeken die ik gelezen heb. Willem Elsschot had naar mijn mening de eerste 2 hoofdstukken niet in het boek hoeven te verwerken. Verder vind ik ook dat het verhaal beter uit 2 verschillende  perspectieven had kunnen worden verteld. Namelijk die van Frans Laarmans en meneer Schoonbeke. Voor de rest vind ik dit een heel leuk boek. Dit is dus echt een aanrader voor andere mensen die een leuk en niet alledaags boek willen lezen.

2 gezaghebbende recensies

1) http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/schrijver/elsschot-willem 

2) http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2801479/2002/09/03/Elsschots-Kaas-bl-iacute-jft-de-zakenman-voeden.dhtml

Khalid Hosseini -- En uit de bergen kwam de echo

Ik had veel goede verhalen over dit boek gehoord en gelezen in andere recensies. Daarom besloot ik En uit de bergen kwam de  echo  zelf ook te gaan lezen.

De vertelstijl van Khalid Hosseini is heel prettig lezen, omdat Khalid Hosseini  de karakters zo goed beschrijft. Je weet precies wat de persoon waar hij op dat moment over schrijft denkt, voelt en wat hij van plan is te gaan doen. Dat heeft Khalid Hosseini net zoals in zijn eerdere romans als de Vliegeraar heel goed tot uitdrukking gebracht. Doordat je precies weet wat de hoofdpersoon doet leer je hem ook beter kennen en kun je je beter inleven in het verhaal. Omdat je zo opgaat in het verhaal blijf je maar doorlezen, want je wilt weten wat er de volgende keer weer gaat gebeuren.

Je merkt duidelijk dat Khalid Hosseini niet voor de saaie lezers schrijft, maar voor de mensen die van een spannende roman houden. Tegelijkertijd is het ook voor mensen die van een roman houden waarin er veel over de gevoelens van iemand wordt gepraat(sentimenteel) .

Khalid Hosseini legt soms wel de dingen iets te gedetailleerd uit. Op sommigen momenten komt dat het verhaal alleen maar ten goede en begrijp je het verhaal beter.Op andere momenten daarintegen blijft hij wel is veel te lang over dingen door praten, zoals met de reis door de woestijn naar Kabul. Dat had naar mijn smaak wel iets korter gemogen.

Ik vind ook dat Khaild Hosseini met dit verhaal een blik op de werkelijkheid werpt. In het leven moet je ook keuzes maken en in het boek zie je ook de arme boer Saboor zijn lievelingskind afstaat. Maar als hij de kans krijgt om zijn kind terug te halen doet hij dat niet, omdat hij snapt dat hij dat kind niks te bieden heeft. Ik vind dat dat met de werkelijkheid te maken heeft.  In het echt leven moet je ook soms zulke keuzes maken als je zelf niet voor je kind kan zorgen. Dan laat je je kind ook adopteren, zodat het kind een beter leven krijgt. In ieder geval een beter leven dan dat jij het kind zelf kunt geven. Dat is wel een heel goed aspect dat Hosseini mooi heeft verwerkt in zijn roman.

Wat Khalid Hosseini beter had kunnen doen vind ik persoonlijk de verhaallijn iets duidelijker te maken. Er zijn veel hoofdpersonen en schimmige figuren waar je niet echt kennis mee maakt. Als je dan doorleest snap je het verhaal uiteindelijk wel weer goed, maar Hosseini had dit wel beter mogen aanpakken.

Khalid Hosseini heeft met dit boek weer een nieuw goed boek geschreven. Ik hoop net als vele anderen dat Khalid Hosseini nog meer boeken gaat schrijven die even spannend waren als de voorgaande boeken.

2 andere recensies:


1) http://mustreads.nl/recensie-en-uit-de-bergen-kwam-de-echo-khaled-Hosseini/

2) http://www.literom.knipselkranten.nl/IndexJS?#dofilter f 61383147258046 t Titel ts S v zoekstandaard%3DKhaled&2Bhosseini%26zoekauteur%3D%selitems%3D sep Titel%253DEn%2520uit%2520de%2520bergen%2520kwam%2520de%2520echo%2520 sep %26orderby%3D1

Harry Muslisch De Aanslag

Ik verwachte dat Harry Muslisch een hele saaie schrijver was voor de jeugdige lezers, omdat Harry nogal oud is. Maar dat bleek niet zo te zijn de stijl sprak me erg aan en daarom heb ik ook een boek van Harry Muslisch uitgekozen om te gaan lezen.

Informatie over de schrijver + ander geschreven werk van Harry Muslisch:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Harry_Mulisch

 

 Ja ik zie een verband tussen de auteur en 1 van de thema’s en dat is oorlog. Harry Muslisch is opgegroeid in de 2^e wereldoorlog. Het verhaal dat hij schrijft gaat ook over iemand die in de 2^e wereldoorlog is opgegroeid.

Het verband tussen de auteur en de hoofdpersoon is dat ze allebei zijn opgegroeid in de 2^e wereldoorlog.

Er komen geen actuele onderwerpen aan bod in dit verhaal. Dat komt doordat het verhaal gaat over iets dat circa 60 jaar geleden gebeurd is. Het is wel de realiteit waar Harry Muslisch over schrijft, want dit soort dingen zijn echt gebeurd in de 2^e wereld oorlog en het is natuurlijk vreselijk om een oorlog mee te maken. Hij heeft deze dingen ook zelf meegemaakt, want hij is zelf opgegroeid in de 2^e wereldoorlog dus hij weet precies hoe het er toen aan toe ging in de 2^e wereldoorlog. Je gaat ook wel zelf nadenken over de dingen die in het boek staan, omdat er zoveel mensen zijn gestorven in de 2^e wereldoorlog en dat dit voor zoveel politieke kwesties heeft gezorgd zoals wie heeft de schuld en waarom is het gebeurt dat heeft Harry Muslisch goed verwoord.

Het verhaal is heel erg makkelijk geschreven en dat sprak mij erg aan, want ik snapte zo alles wat er werd gezegd. Doordat het zo makkelijk leesbaar was ging je er ook heel snel doorheen. De situaties die aan bod komen in het verhaal zijn ook heel herkenbaar, omdat je weet wat voor dingen er zijn gebeurd in de 2^e wereldoorlog en dat is dan goed verteld in het boek De Aanslag.

Ik vind dat de auteur het verhaal nog spannender had kunnen maken door bijvoorbeeld meer over de ervaringen in de oorlog te vertellen.

De auteur had ook nog in zijn boek kunnen verwerken dat de hoofdpersoon meedeed in de oorlog. Hierdoor wordt het boek spannender en is het niet voor alleen mij, maar ook voor meer mensen leuker om het boek te lezen.

Waarom legden jullie Fake neer voor ons huis en niet bij het bejaarde echtpaar Aerts? Het echtpaar had joden in huis vertelde Karin. Als ik Fake neerlegden voor het huis van de familie Aerts dan was de kans groot dat zei hun huis zouden gaan doorzoeken, op zoek naar joden. Anton loopt weer door met zijn zoon peter met de demonstratiestoet.

Toen Peter en Anton in de stoet meeliepen werd er van alle kanten geschreeuwd dat atoomenergie slecht was. Anton baalde ervan dat hij mee moest doen met de demonstratie, maar hij moest immers verplicht meedoen vanwege zijn kiespijn. Iemand riep: Anton, Anton, Anton! Anton draaide zich om en zag dat het Karin was. Karin ging naast Anton lopen en bleef zich verontschuldigen. Peter zei tegen Karin; ga nou toch weg Karin je hebt onze familie veel pijn gedaan dus donder op! Karin werd toen ook bozer en zei tegen Peter dat hij zich nergens mee moet bemoeien.

Anton werd boos en ging met Peter harder lopen en wou ontkomen van Karin, maar toen hoorde hij een schot en zag Peter voor zich neerzakken. Peter was neergeschoten door Karin. Anton rende achter Karin aan, maar die was in de menigte verdwenen. Hij bleef maar zoeken en zoeken en besloot toen bij zijn oude huis te gaan kijken. Eenmaal bij zijn oude huis ging hij kijken of Karin daar was maar die was er niet. Hij stond voor het graf van zijn ouders en toen werd er een pistool tegen zijn hoofd gezegd. Karin zei: Anton geen beweging of ik schiet. Anton maakte het niks meer uit, omdat hij niks meer had om voor te leven, zijn zoon was immers vermoord. Anton probeerde het Pistool van Karin af te pakken maar dat mislukte en Karin rende weer weg.

Anton rende haar achterna en haalde haar in bij het oude huis van de Familie Aerts. Anton pakte het pistool af en bond Karin vast aan een boom. Anton zei; waarom heb je Peter neergeschoten wat heeft hij jou misdaan? Karin zei; hij beledigd mij en daar kan ik niet tegen. Karin had een rare tik merkte Anton op. Anton wist dat Karin niet helemaal 100 procent was, maar dat ze zo gek was. Anton kreeg medelijden met Karin en maakte haar los. Karin bedacht zich geen moment en viel Anton aan. Anton rukte zich los en schoot Karin neer. Karin viel dood op de grond en Anton voelde zich slecht.

De politie was er binnen een minuut en pakte Anton op. Anton werd veroordeeld voor een gevangenisstraf van 6 jaar waarvan 4 voorwaardelijk. Anton werd meegenomen door de politie en ging naar de gevangenis.  

Robert Vuijsje Alleen maar nette mensen

Robert Vuijsje
Alleen maar nette mensen 

Ik heb dit boek gekozen, omdat het me een leuk boek leek toen ik de achterkant had gelezen. Toen ik wat recensies had gelezen op internet was ik minder enthousiast over het boek. Maar omdat ik in tijdnood kwam heb ik er toch voor gekozen om het boek Alleen maar nette mensen te gaan lezen.

Het verhaal gaat over de 21-jarige Joodse jongen David. David woont in Oud-Zuid in Amsterdam. David wil niet studeren omdat hij dat nutteloos vindt. David heeft wel zijn diploma van het gymnasium gehaald. Hij heeft ook een vriendin die heet Naomi. Veel mensen zien David aan voor een Marokkaan, door zijn zwarte haren. David valt op negerinnen met grote bosten en dikke billen. David leert in de Bijlmer Rowanda kennen. En die voldoet aan zijn eisen. Als zei het uit maakt omdat David gelogen heeft gaat hij naar Amerika. Hij praat met veel negerinnen, maar vindt niet de vrouw waarnaar hij opzoek is. Als David weer verder wilt met Naomi komt hij erachter dat Naomi een relatie heeft met zijn beste vriend Daan.

Het thema van het verhaal is:  avontuur. David begint een zoektocht. Hij begint naar zichzelf  te kijken om te kijken bij welke cultuur hij het beste past. Een voorbeeld is dat zwarte mannen met veel meer vrouwen seks hebben dan alleen hun eigen vrouw wat wij Nederlanders normaal vinden, dit wordt verteld op blz. 100/101. Een ander voorbeeld hiervan is dat de ouders van David bij Rowanda komen eten en de fles champagne duurder is dan al het eten, dit wordt verteld op blz 119. 

David is de hoofdpersoon. Hij woont in Oud-Zuid. Daar wonen de rijkste mensen van Amsterdam. Hij wil niet bij de cultuur horen waar zijn ouders in horen en dat zijn duidelijk de kakkers.

Hij is heel erg verschillend in zijn gedrag ten opzichte van mijn gedrag, want ik zou nooit drie jaar niet verder leren. Hij zou ook nooit een vriend van mij kunnen zijn, want zijn doel is om weer zin in het leven te krijgen. Ik pak dat heel anders aan, want als ik iets niet leuk vindt stel ik het niet uit. Dat doe ik omdat het belangrijk is en wil voorkomen dat ik iets niet doe.

Als je deze zin leest merk je meteen dat het is geschreven door iemand uit deze tijd. “het slechte nieuws is dat de intellectuele negerin niet bestaat. De kwaliteiten die zorgen dat het een echte negerin is verdwijnen zodra ze een intellectueel wordt. De intellectuele negerin is net zo saai als de intellectuele witte vrouw.”

Als je het verhaal leest brengt het je in een humoristische stemming, want het verhaal wordt heel grappig verteld. Ik snap de reden van David niet dat hij zijn cultuur niet leuk vindt, want hij zou alles kunnen doen waar hij zin in heeft. Hij heeft ook een goede opleiding, dus hij kan veel meer bereiken dan waar hij nu mee bezig is. 

Ik las het boek voor school en ik heb er niet echt een leerzame les van geleerd, omdat het meer over een zoektocht gaat voor de perfecte negerin en daaruit kun je geen zinvolle les halen. Wat ik wel heel fijn vond aan dit boek was dat het niet een heel langdradig verhaal was. Daarom had ik het boek ook heel snel uitgelezen.

Ik vind dit boek in veel opzichten niet op de boeken lijken die ik in periode 1 en 2 hebt gelezen. Ik zie wel een verband tussen de boeken nieuwe buren en dit boek, want het gaat allebei een beetje over seks alleen in het boek dat ik nu heb gelezen is dat niet van heel groot belang. Dit boek heeft helemaal niks gemeen met het boek de donkere kamer van Damokles die ik in de 2e periode heb gelezen.

2 vragen over de inhoud

1) Als je je diploma hebt en je kunt gaan studeren zou jij dan hetzelfde doen als David en niet gaan studeren, omdat je er het nut niet van inziet?
2) Als jij als moeder en vader van David te horen kreeg dat hij naar Amerika zou gaan op jullie kosten om daar een vrouw te zoeken. Wat zou je doen? Zou je David laten gaan?
                                                                                                                    

Willem Frederik Hermans - De Donkere Kamer Van Damokles

Voor het lezen

Voordat ik het boek ging lezen dacht ik dat het boek de donkere kamer van Damokles ging over een boek met een speurtocht of iets in de richting van dat thema. Zulke boeken vind ik niet erg leuk, daarom had ik helemaal geen zin om het boek te lezen. Ik dacht dat het om een jongen zou draaien die met een vriendengroep allemaal verschillende avonturen zou gaan beleven en opeens iets mysterieus vond en dat toen de speurtocht naar de kamer zou beginnen. Uiteindelijk zou de persoon de kamer vinden, maar dan komt hij er niet meer uit en zit hij in de kamer gevangen. Hij wordt door zijn vrienden gered en ze vernietigen de kamer en dan leven ze lang en gelukkig. Ik dacht dus dat dit boek een soort sprookje was.

Informatie over de schrijver

Willem Frederik Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam en is overleden op 27 april 1995 in Utrecht. Willem Frederik Hermans wordt met Gerard Reve en Harry Mulisch gerekend tot de grote Drie, de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs.

Hij groeide op in een Amsterdams onderwijzersgezin. Zijn oudere zus Corry werd hem altijd tot voorbeeld gesteld, vooral door zijn vader, maar Hermans bleef in haar schaduw staan. Zijn vader zei hem dat hij niets kon en dat hij meer op zijn zus zou moeten lijken. Daarom haatte hij haar. Zijn zus is maar 21 jaar geworden, omdat zei zelfmoord had gepleegd samen met zijn neef die eigenlijk een geheime relatie had met Corry. Ze pleegden zelfmoord, omdat de Duitsers binnenvielen en ons land innamen.

Hermans werkte na de Tweede Wereldoorlog mee aan verschillende literaire tijdschriften, onder meer aan Criterium en Podium. Hierin werden delen van zijn eerste romans gepubliceerd die veel stof zouden doen opwaaien in het Nederlandse literaire wereldje en daarbuiten. Tijdens de oorlog experimenteerde hij al veel met zijn drang tot schrijven. Hij trouwde op 4 juli 1950 met Emmy Meurs, een Surinaamse vrouw. Hij kreeg in 1955 een zoon kreeg (Ruprecht). In 1952 werd hij vervolgd wegens een passage in het boek, Ik heb altijd gelijk. Die zou beledigend zijn voor het rooms-katholieke volk van Nederland. Er volgde echter vrijspraak, omdat het om een uitspraak van een romanpersonage ging en niet van Hermans zelf.

Daarnaast werd Hermans bekend doordat hij de filosoof Ludwig Wiggensteinn bij het Nederlandstalige publiek introduceerde; hij vertaalde diens boek Tractatus Logico-Philosophicus.

In 1977 ontving hij in Brussel uit handen van de Belgische koning Boudewijn de Prijs der Letteren. Hermans zag dit als de belangrijkste en meest eervolle bekroning van zijn werk.  Dit voelde voor hem ook als een blijk van waardering van zijn geliefde België. Als kenner en liefhebber van de Franse taal en cultuur voelde hij zich in het Bourgondische België altijd erg thuis.



De foto’s

Ik vind dat de sigarenwinkel goed bij de donkere kamer van Damokles past, want Henri zijn vader is de eigenaar van een sigarenwinkel. Henri neemt die later overneemt. Ik vind dat een kamer waar foto’s worden ontwikkeld bij het verhaal past, omdat hij daar veel mee heeft gedaan daar hij kreeg hij weer een doel in zijn leven en het boek draait daar ook om dus daarom past dat er heel goed bij vind ik. De derde foto past goed bij het verhaal omdat Henri heel erg op iemand lijkt en diegene is veel stoerder als hem en dat vind ik een heel belangrijk aspect van het boek.

Het motto

in het motto van het boek wordt precies verteld waar het boek over gaat en dat vind ik heel goed. Het sluit ook aan bij de thema’s die gebruikt zijn in het boek. Als je alleen het motto hebt gelezen, heb je al een beeld waar het boek over gaat. Ik vind het heel knap dat je in een heel kort stukje toch al de rode draad van het verhaal verteld kunnen hebben.



Titelverklaring

De titel heeft te maken met de donker kamer waar Henri zijn foto’s ontwikkelde. En de foto’s die hij maakt hebben al veel te maken met het lot dat Henri staat te wachten.



De lofrede

De donkere kamer van Damokles is een van de betere literatuurboeken in Nederland. Dat is te danken aan Willem Frederiks Hermans. Willem Frederiks Hermans heeft het verhaal zo verteld dat als je begint met lezen je niet meer kunt stoppen. Dat is heel knap en goed van Willem Frederik Hermans.

Ik vond het heel leuk om te zien hoe Henri verandert in het verhaal. Een lelijke jongen zonder doel heeft opeens weer een doel en alleen om fotorolletjes te ontwikkelen.

Ik vond dit een hele spannende roman en raad iedereen aan om het boek te lezen, want als je naar de titel kijkt krijg je een hele verkeerde indruk van deze roman. Ik verwachte nooit dat dit zou gaan gebeuren en dat het boek zoveel spanning met zich meebracht. Als je dit boek leest zet het jezelf ook aan het denken met wat voor dingen je zelf bezig bent en waarom je die dingen doet. Dat is een kunst van het schrijven om de lezers aan het denken te zetten en dat zijn echt de verdiensten van Willem Frederiks Hermans.

Ik raad dus iedereen aan om dit boek te gaan lezen, want het is een heel spannend boek en alle elementen die een boek moet hebben komen er in. Dat komt door de actie en de spanning in het verhaal. Als je geen zin hebt of geen tijd hebt om het boek te lezen moet je minimaal een samenvatting of recensie hebben gelezen, want dit boek moet je gewoon gelezen hebben. Er zijn zoveel dingen die op de werkelijkheid zijn gebaseerd dus je ziet jezelf er ook een beetje in terug. Ik hoop dat ik jullie allemaal heb gemotiveerd om het boek de donkere kamer van damokles te gaan lezen.

Ridderliteratuur

Ridderliteratuur.

Ridderliteratuur

Ridderliteratuur werd geschreven en daarna voorgedragen om het volk te vermaken en het had vaak een boodschap. De ridderromans gaan meestal over Strijd/gevechten, informatie over de mensheid, bescherming en trouw aan de leenheer en vrouwen. Er zijn 2 soorten ridderromans. De Arturromans en Karelromans. In Arturromans worden de vrouwen meer in haar waarde gelaten. Dat is bij de Karelromans minder. En bij de Arturromans zijn de list en sluwheid belangrijker dan moed en brute kracht, er komen vaak sprookjesachtige elementen in voor. De ridders vechten eerlijk met elkaar en Artur heeft altijd de hoofdrol. In de Karelromans gaat het meer over trouw aan de leenheer en trouw aan god.

Karelromans

Er zijn veel Karelromans. 3 voorbeelden van Karelromans zijn Karel en de Elegast, Wallewein en Het Roelantslied.

Karel en de Elegast

In het verhaal Karel en de Elegast verslaat Karel de Elegast in een gevecht. Hij stelt zichzelf voor als Adelbrecht (van adellijke afkomst), omdat hij niet wil dat de Elegast erachter komt dat hij heeft gestolen. Adelbrecht stelt dan voor om bij koning Karel in te breken(bij zichzelf), maar de Elegast is het daar niet mee eens. Maar Karel gaat wel en hij maakt de Elegast heel erg nieuwsgierig dus de Elegast gaat toch mee. Karel en de Elegast is een Karelroman, dat kun je herkennen aan dat vrouwen niet een belangrijke rol speelden, het gaat over trouw en ontrouw zijn en omdat het over god gaat. Wij vinden het dom van de Elegast, omdat hij meeging.

Het Roelantslied

Het Roelantslied kent 2 ridders Roeland en Olivier. Roeland is de neef van Karel de Grote en Olivier is de beste vriend van Roeland.  Karel de Grote vraagt raad aan zijn neef. Het Roelantslied is een Karelroman. Dat kun je herkennen aan dat de brute kracht en strijd worden verheerlijkt, de vrouwen worden ruw behandeld, de trouw aan god is belangrijk en dat de het verhaal terug gaat op een historisch figuur.

Arturromans

Ferguut 

Ferguut was de ridder met het witte schild. Het verhaal De Ferguut is een middelnederlandse niet-historische Arturroman. De uitvinder van dit verhaal is Chrétien de Troyes.

Er zijn verschillende type ridderromans, zoals Hoofsheid. De kenmerken van hoofsheid zijn dat vrouwen een hoge waardering hebben en dat de verhalen over moedige, sterke en slimme ridders. Ferguut in het verhaal Ferguut is geen hoofse ridder. Hij begrijpt de hoofse conversatie niet, ook weet hij niet wat hoofse liefde is. Hij wijst Galiene af omdat hij liever wilt vechten. Het was in die tijd om gepast om als ridder een dame af te wijzen.

Om een ridder te worden moest je een man zijn en uit een adellijke familie komen. Om ridder te worden moest je zo vroeg mogelijk met je opleiding beginnen. Vanaf zeven jaar werd je naar een ander kasteel gestuurd waar je tafels moesten leren bedienen en les kregen in goede manieren. Een soldaat leerde de jongens vechten. Het eerste paard van een jongen was een houten paard dat op wieltjes vooruit getrokken werd. Met een bezem die als lans diende kon men oefenen in het aanvallen te paard. Als je veertien jaar oud was, werd je een schildknaap. Na vier jaar schildknaap te zijn geweest werd je ridder. Vooraf werd er een nachtwake gehouden. De volgende dag werd je met een zwaard tot ridder geslagen.

Arturromans 

Van Arturromans zijn ook veel films gemaakt. De bekendste zijn King Artur, First Knight, Marlin, Excalibur. De belangrijkste vier ridders in een grote rol spelen in Arturromans zijn Genievre, Walewein, Galaad, Lancelot.  

In de Arturromans gaat het vaak over de heilige graal. De heilige graal is in verschillende verhalen iets anders. In het ene verhaal is het een schotel die licht uitstraalt in het andere verhaal is het de schaal of beker waarmee het bloed is opgevangen van Jezus tijdens de kruisiging en in andere verhalen is het de beker waarmee Jezus zijn laatste avondmaal mee gedronken heeft.

Gedrag van ridders 

Als wij ons nu zouden gedragen als hoofseridders op school dan zouden we meisjes en vrouwen helpen naar klassen te brengen. Dan zouden we veel naar de sportschool gaan om er sterk uit te zien en we zouden veel respect voor meisjes hebben.

Beste tekst 

Ze breken in bij Eggeric van Eggermonde, de zwager van Karel. Daar is Elegast ongewild getuige van een echtelijke ruzie, waarbij duidelijk wordt dat Eggeric samen met een aantal handlangers van plan is op de hofdag Karel van het leven te beroven. Weer buiten vertelt Elegast over het complot aan Adelbrecht/Karel, die de volgende dag zijn maatregelen treft. Eggeric wordt aangehouden, maar daagt Elegast uit om in een tweegevecht als godsoordeel uit te maken wie de waarheid spreekt. Elegast wint dit gevecht en mag met de zuster van de koning, Eggerics weduwe, trouwen.

Wij vinden dit het mooiste stuk van de tekst, want hierin wordt duidelijk dat de Elegast niet betrokken wilt zijn dat Karel de Grote gaat stelen. De Elegast vertelt Karel de Grote dat Eggeric hem wilt vermoorden en hij wordt opgepakt. Wij vinden het heel leuk om te lezen dat ze altijd op godsoordeel vertrouwen wie er gelijk heeft dus Eggeric daagt de Elegast uit voor een duel die de Elegast wint.