Recensie De laatkomer, Door Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst publiceerde dit boek in Mei, 2013. Ik vind De laatkomer een heel grappig boek. De dingen die gebeuren zijn vaak niet grappig, maar als er Bijv. een wasmand in plaats van een vuilniszak op de stoep gezet wordt kan ik daar in het verhaal best om lachen.

Het boek gaat over Désiré Cordier.  Hij doet zich voor als een demente man. Dit doet hij om van zijn strenge vrouw en om van zijn bestaan te ontvluchten. Het lukt Désiré Cordier om in een instelling voor seniele bejaarden te komen genaamd Winterlicht. 

Ik vond het jammer dat Désiré Cordier al opgenomen is in het het gesticht voor seniele bejaarden voordat het boek is begonnen. Ik had graag willen weten waarom Désiré Cordier opgenomen is in het gesticht voor seniele bejaarden en wat zijn vrouw allemaal heeft gedaan zodat Désiré Cordier geen andere oplossing kon bedenken om zijn vrouw te ontvluchten. Ik vind dat Dimitri Verhulst hier iets heeft laten liggen. Ik denk dat net zoals meer mensen zich zullen afvragen waarom Désiré Cordier is opgenomen in het gesticht voor seniele bejaarden.

Dimitri Verhulst schept wel een goed beeld van de ouderenzorg. Je ziet hoe verzorgers met demente ouderen omgaan en totaal niet rekening houden met de demente ouderen. Als excuus wordt er vaak gegeven dat de patiënt het toch niet meer beseft en dat daarom op de wijze gehandeld wordt die ze gebruiken. Later in het boek neemt Dimitri Verhulst het ook weer op voor de verzorgers en wat hij zegt, daar ben ik het ook mee eens. Hij zegt dat de verzorgers vaak onderbetaald worden en dat er niet genoeg verzorgers zijn om de ouderen te verzorgen.

Ik vond het ook een goed boek, doordat het in een grappige humoristische verteltrend wordt verteld. De hoofdpersoon(Désiré Cordier) vindt het ook heel leuk om op de manier hoe hij zich gedraagt wraak te nemen op zijn leven. Hiermee wordt bedoeld dat je je eigen leven moet lijden en dat je niet voor iets of iemand moet veranderen.
Eigen keuzes maken is het belangrijkst. In het boek wordt dit duidelijk gemaakt doordat de vrouw van Désiré het leven voor hem bepaald. Zo steekt Désiré na 50 jaar ook weer een sigaret op wat hij eigenlijk niet mocht van zijn vrouw. 

Ik vind de titel ook goed gekozen, De Laatkomer. Hiermee wordt bedoeld dat Désiré te laat is voor de echte liefde. Hij vindt de echte liefde pas in het gesticht voor seniele bejaarden. Daar komt hij zijn jeugdliefde Rosa weer tegen, maar dan is het al te laat om met haar een relatie te beginnen.


Aan het einde van het boek gaat Désiré toch twijfelen of hij de juiste keuze heeft gemaakt en of het het wel allemaal waard is geweest. En als hij dan bij de neppe bushalte ook nog geconfronteerd wordt met zijn leugen beseft hij dat hij niet meer terug kan.

Ik vind het boek de laatkomer van Dimitri Verhulst een aanrader, want het is een humoristisch boek en er wordt een goed beeld van de werkelijkheid geschept. Het is ook heel goed geschreven, zodat je het boek makkelijk kunt begrijpen. 

2 gezaghebbende recensies

 1) http://thomasdeveen.wordpress.com/2013/08/06/recensie-in-nrc-boeken-dimitri-verhulst-de-laatkomer/

 2) http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/254763/De-laatkomer.html  

Recensie Kaas, Door Willem Elsschot

Het was niet het idee van Willem Elsschot om kaas te schrijven. Willem Elsschot schreef het boek op aandringen van een goede vriend. Het boek is voor het eerst  gepubliceerd in 1933. Als je de voorkant van het boek ziet verwacht je niet dat je een leuk boek gaat lezen, maar als je de achterkant van het boek leest wordt je wel nieuwsgierig.

Deze roman wordt vaak ook wel een briefroman genoemd. Dit komt doordat de hoofdpersoon (Frans Laarmans) zich zo nu en dan tot de lezer richt, zodat het lijkt dat dit in plaats van een roman een briefroman is. Dit viel niet erg op tijdens het lezen door de spanning. Willem Elsschot laat hier zien dat je op een normale dag toch spannende dingen kunt beleven.

Het boek Kaas neemt ook veel verrassende wendingen. Ik dacht persoonlijk dat Frans helemaal binnen was en veel geld ging verdienen met de kaashandel. Dat Frans uit het niets stopt met de kaashandel kwam heel onverwachts. Dit was niet te voorspellen en dat zijn de verdienste van Willem Elsschot.

Het boek is af en toe wel moeilijk te volgen, doordat  het verhaal in het oud- Nederlands is geschreven. Het boek is ook 70 jaar geleden geschreven dus daarop kan je het boek niet gaan afrekenen.  Het valt niet veel op, omdat Kaas een grappig onderwerp is. Het is ook niet een alledaags onderwerp  is. Ik vind daarom Kaas een uniek boek, want ik ken geen ander boek die over de kaashandel gaat en daarom is het ook grappig.

Een  nadeel van het boek vindt ik persoonlijk het begin. Het begin is heel gedetailleerd verteld wat verder niets met het boek te maken heeft. Maar omdat die eerste 2 hoofdstukken verder niets met het verhaal te maken hebben. Daarom vindt ik dat jammer dat Willem Elsschot daar het verhaal mee begon. Het verhaal had beter kunnen beginnen met de ontmoeting tussen de hoofdpersoon (Frans Laarmans) en Meneer Schoonbeke, want daar gaat een groot van het verhaal over.

Wat ik een ander  nadeel van het boek vond is dat het verhaal maar uit één perspectief bekeken wordt. Dat is die van Frans Laarmans. Je weet alleen hoe hij zich voelt en waar hij over denkt. Je had het boek nog echter kunnen maken als je andere perspectieven van de andere personen  had verwerkt in het boek. Dan had je het verhaal nog levender gemaakt, want dan weet je niet alleen hoe Frans Laarmans zich voelt maar bijv. ook meneer Schoonbeke. Daar gaat het verhaal namelijk ook veel over. Dan had je het verhaal echt uit 2 verschillende perspectieven gelezen. Dan had je echt met 1 van de 2 personages kunnen meeleven en nu kon je je alleen in de situatie van Frans Laarmans inleven. 

Om tot een conclusie te komen vond ik dit een heel leuk en vooral grappig boek. Dit boek is weer is wat anders ten opzichte van de andere boeken die ik gelezen heb. Willem Elsschot had naar mijn mening de eerste 2 hoofdstukken niet in het boek hoeven te verwerken. Verder vind ik ook dat het verhaal beter uit 2 verschillende  perspectieven had kunnen worden verteld. Namelijk die van Frans Laarmans en meneer Schoonbeke. Voor de rest vind ik dit een heel leuk boek. Dit is dus echt een aanrader voor andere mensen die een leuk en niet alledaags boek willen lezen.

2 gezaghebbende recensies

1) http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/schrijver/elsschot-willem 

2) http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2801479/2002/09/03/Elsschots-Kaas-bl-iacute-jft-de-zakenman-voeden.dhtml